Roodgele brieven 2021/2022 (20)

Dag Robert,

In tegenstelling tot de eerdere edities van onze roodgele brieven, wordt het ons dit jaar niet gemakkelijk gemaakt. Voorheen volgden de gespreksonderwerpen elkaar in rap tempo op. En dat is een positieve ontwikkeling. Er valt gewoon weinig te zeiken over Kowet en om nou elkaar alleen maar te schrijven over hoe geweldig alles is, wordt ook snel saai. Ik merk dat meerdere Kowet-fans daar een beetje mee worstelen. We zijn het natuurlijk ook niet gewend, zoveel positiviteit.

Gelukkig zijn er dan nog fans die altijd wat te klagen vinden. Gisteren zag ik een klaagzang op social media voorbij komen over een sponsor die 2 kaarten weggeeft aan fans die, door wat voor reden dan ook, geen kaartje hebben weten te bemachtigen. Dit was aanleiding voor een aantal ‘diehard’ fans om er schande van te spreken.

‘Er zijn seizoenkaarthouders die geen ticket kunnen krijgen en nu gaat een sponsor lukraak kaarten weggeven’, werd verontwaardigd geroepen.

Onzin. De betreffende sponsor (Salland Verzekeringen), stelt haar eigen afgenomen en duurbetaalde business-seats gratis beschikbaar. Waardoor iedereen die nog geen ticket heeft, alsnog een kans maakt om de wedstrijd bij te wonen. Daar moet je geen kritiek op hebben, maar daarvoor verdient Salland een pluim. Tot mijn verbazing zag ik vanmorgen zelfs een uitgebreid artikel in de Stentor over deze discussie met de misplaatste kop ‘trouwe fans moeten dé derby missen’, waardoor Salland nogmaals onterecht negatieve publiciteit krijgt op een positieve actie. Laten we blij zijn met dit soort trouwe lokale sponsoren, in plaats van ze publiekelijk te bashen voor een louter goedbedoelde actie.

Door al het ‘tumult’ rondom de eerstkomende thuiswedstrijd zou je bijna vergeten dat we eerst nog even zaterdag naar Leeuwarden moeten, hopelijk behouden de spelers nog wel de focus, want ik merk dat die bij mij volledig weg is. Mijn focus ligt al een tijdje op 19 september.

Je zal trouwens maar PEC-speler zijn. Wetende dat je hoogstwaarschijnlijk met 0 punten en zelfs met 0 gemaakte doelpunten moet afreizen naar Deventer. Waar het altijd verguisde en gehate Go Ahead Eagles je opwacht samen met duizenden uitzinnige supporters. Ik had het in mijn vorige brief over knikkende knieën, maar in Zwolle knikken niet alleen de knieën, maar klotsen ook de oksels en schieten de darmen spontaal in een spasme bij het naderen van de Vetkampstraat. Dan kan niet anders.

Je zal maar PEC-supporter zijn. Jezelf jarenlang oppermachtig voelen ten opzichte van Deventer, maar wetende dat als Kowet beter gaat voetballen dan je eigen clubje er helemaal niets meer overblijft om trots op te zijn. Wij kennen het gevoel om de mindere te zijn op voetbal gebied. Dat is jarenlang zo geweest, maar dan hadden we altijd nog onze historie, het stadion en de beleving om op terug te vallen. Maar wat heeft PEC nog als ze alle wedstrijden blijven verliezen? Dan blijft er gewoon bar-weinig over. Arme Zwollenaren. En dat zeg ik niet met een ondertoon, maar gemeend. Natuurlijk een wedstrijd tegen Zwolle is heerlijk en de gespannen sfeer vooraf en tijdens de wedstrijd heeft wat extra’s, maar ik vind het te ver gaan om hierdoor de club en alles er omheen te haten zoals ik veel om mij heen zie.

Zo sprak ik iemand die weigert naar de Gamma te gaan, omdat het logo blauw is, maar groot fan is van de Praxis, omdat deze rood/geel is. Ook maakte ik van dichtbij mee dat iemand die in een blauw poloshirt naar de open dag ging herhaaldelijk werd uitgefoeterd. Dat gaat mij te ver.

Qua uitstraling en historie staan wij mijlenver voor op PEC, maar daardoor heb ik er geen hekel aan. Eerder medelijden. Ik zag een keer een lijst van clubiconen van PEC voorbij komen, waarin Rinus Israel, Johnny Rep en Kees van Kooten hoog genoteerd stonden. Dat zegt genoeg.

Maar goed. Tot nu toe heb ik nog steeds geen bevestiging dat wij onze stoelen op de business-tribune toegewezen krijgen voor de Sallandse derby tegen Zwolle. Ik heb er vannacht slecht van geslapen. Ik wacht vandaag nog even af, anders kan ik altijd nog meedoen aan de Salland actie.

Tot de volgende brief,

Niet te Kraken.